De kop op de voorpagina van de nieuwsbrief van de Doingoood Foundation van 3 januari j.l. luidt: 'Super aktie van vrijwilliger Jelmer'. Het geeft me kriebels en het maakt me een klein beetje trots. Nadat ik het bedrag van € 6.120,00 heb overgemaakt vaan de Doingoood Foundation is er alweer € 400,- binnen gekomen. Ik blijf me verbazen over de mate waarin iedereenin mijn omgeving betrokken is geraak. Ik ben iedereen er erg dankbaar voor.

In huis is het inmiddels rustig geworden. De gesprekken over voorzorg en veiligheid zijn even gestaakt, maar zullen vast nog een aantal keer opgepakt worden de komende paar uur. Vrijwel alles staat klaar om de auto in getilt te worden. Eén koffer met mijn eigen spullen en een tas vol met handoeken en beddegoed voor Christine, mijn gastmoeder voor de komende 13 weken.

Vanacht klopte Werkelijkheid op de voordeur. Hij zei iets over honderd nachten weg. En plotseling realiseerde ik me dat ik nog nooit zo lang weg ben geweest van huis. Ik wilde het naast me neerleggen, vergeten en de deur voor zijn neus dichttrekken, maar hij stak zijn voet ertussen en bleef er tot een uur of twee 's nachts staan, pratend over zijn verwachting van wat mij te wachten staat.

Vanavond zal ik dus lichtelijk vermoeid afreizen naar het land van 32°C, de Matatu en het opvallen op straat. Ik weet nog slechts weinig van wat me echt te wachten staat. Maar dat ik een belangrijke levenservaring tegemoet ga, is voor mij wel duidelijk.

Met twee klassen van de basisschool de WIndroos ga ik e-mailcontact houden. De jongste klas zal ik inlichten over de activiteiten die ik met en voor de kinderen ga organiseren en voor de oudste klas ga ik probern een briefcontact op te zetten met de oudste klas op El Roi School. Jullie ga ik proberen te informeren over alle interesante dingen die ik meemaak, zie en voel, niet alleen op het schooltje, maar ook in de stad en erbuiten.

't giet oan!

~ Jelmer